تحلیل رفتار عابران در مواجهه با وسایل نقلیه هنگام عبور از گذرگاه های میان تقاطعی

بیشترین صدمات عابران، هنگام عبور از عرض خیابان و به خصوص در گذرگاه‌های عابرپیاده میان‌تقاطعی بدون چراغ راهنمایی اتفاق می‌افتد. بر این اساس درک رفتاری عابران و یافتن پارامترهای موثر به هنگام عبور می‌تواند از نقطه نظر ایمنی بسیار مهم باشد. در این مقاله سعی شده با بررسی رفتار عابران پیاده در تداخل با وسایل نقلیه، عوامل موثر در پذیرش فاصله عابر تا خودروی نزدیک‌شونده توسط عابران، هنگام عبور از گذرگاه‌های عابر پیاده بین تقاطعی تعیین گردد. بدین منظور پس از مشخص کردن محل های مناسب، تصویربرداری انجام گردید. با تحلیل و بررسی تصاویر ویدیویی، متغیرهای متعددی در نظر گرفته شد و داده‌های مربوطه استخراج گردید. پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها، ارتباط بین ویژگی‌های عابران با زمان انتظار آنان در کنار خیابان برای عبور از عرض خیابان و همچنین تلاش‌های صورت گرفته برای عبور ایمن و پذیرش فاصله توسط عابران در قالب دو مدل ارائه گردید. در مدل زمان انتظار، نتایج نشان داد، زن‌ها نسبت به مردها، زمان انتظار کمتری دارند و از طرفی با افزایش سن، زمان انتظار نیز بیشتر می‌شود. محتاط بودن عابر نیز موجب افزایش زمان انتظار می‌گردد. در مدل پذیرش فاصله که با استفاده از رگرسیون لوجستیک به صورت تابع احتمال بدست آمد، متغیرهای فاصله عابر تا خودرو نزدیک‌شونده و نیز دنباله‌روی عابر از نفر جلویی درحال‌گذر از عرض خیابان، متغیرهای تاثیرگذار بر‌ روی احتمال پذیرش فاصله توسط عابر بودند. نتیجه آنکه، عابرینی که تحت تاثیر نفر جلویی در حال عبور از عرض خیابان می باشند (عابر دنباله‌رو)، از احتمال بالاتری برای پذیرش فاصله برخوردارند.